دلارام مرا یارب بقا از جهان ملک خاتون غزل 395

1 دلارام مرا یارب بقا باد همه میل دلش سوی وفا باد

2 به الهامش وفا در خاطر انداز ز یاد او هرچه بگذارد جفا باد

3 اگرچه کس نخواهد روزی تنگ دهان تنگ او روزی ما باد

4 ز روی خوب یارم چشم دشمن چو خوبی از وفا دایم جدا باد

5 اگرچه بیش از این معنی روا نیست ز لعلش کام جان ما روا باد

6 مرا آن دوست دشمن کام کردست ز روی دوستدارانش حیا باد

7 به سوی آن گل بستان خوبی کسی کاو ره برد باد صبا باد

8 به خاک کوی او تا آب و آتش بود منزلگه شاه و گدا باد

9 اگرچه از جهان دارد فراغت همیشه بر جهان او پادشا باد