1 حکیمان گرچه صد پیکر شکستند مقیم سومنات بود و هستند

2 چسان افرشته و یزدان بگیرند هنوز آدم به فتراکی نبستند

1 ایکه با نادیده پیمان بسته ئی همچو سیل از قید ساحل رسته ئی

2 چون نهال از خاک این گلزار خیز دل بغائب بند و با حاضر ستیز

1 مرگ را سامان ز قطع آرزوست زندگانی محکم از لاتقنطوا ست

2 تا امید از آرزوی پیهم است نا امیدی زندگانی را سم است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران