می‌کند بوی تو با باد صبا از همام تبریزی غزل 214

1 می‌کند بوی تو با باد صبا همراهی خلق را می‌دهد از بوی بهشت آگاهی

2 اثر کفر نماندی به جهان از رویت گر نکردی سر زلفت مدد گمراهی

3 خجلم زان که به رخسار تو گویم ماهی کز تو تا ماه تمام است ز مه تا ماهی

4 آفتاب است که مشهور جهان است به حسن چشم بد دور ز رویت که چو مه پنجاهی

5 همه جویند تو را تا تو که را می‌جویی همه خواهند تو را تا تو که را می‌خواهی

6 ما گدایان شرف از خاک درت یافته‌ایم آستانت نفروشیم به تخت شاهی

7 گر بود سوی همامت نظری ور نبود از درت دور نگردد چو سگ خرگاهی