1 ندارد باورت اکمه ز الوان وگر صد سال گویی نقل و برهان

2 سپید و زرد و سرخ و سبز و کاهی به نزد وی نباشد جز سیاهی

3 نگر تا کور مادرزاد بدحال کجا بینا شود از کحل کحال

4 خرد از دیدن احوال عقبا بود چون کور مادرزاد دنیا

5 ورای عقل طوری دارد انسان که بشناسد بدان اسرار پنهان

6 بسان آتش اندر سنگ و آهن نهاده است ایزد اندر جان و در تن

7 چو بر هم اوفتاد این سنگ و آهن ز نورش هر دو عالم گشت روشن

8 از آن مجموع پیدا گردد این راز چو دانستی برو خود را برانداز

9 تویی تو نسخهٔ نقش الهی بجو از خویش هر چیزی که خواهی