دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب از کمال خجندی غزل 35

1 دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب را شرمنده ساختی همه روز آفتاب را

2 تیغ ترا چه حاجت رخصت به خون ماست بر خلق تشنه حکم روانست آب را

3 بینم چشم مست تو بیمار سرگران این است شیوه مردم بسیار خواب را

4 دل سوخت در سماع و نمی ایستد ز چرخ رقصی ست گرم بر سرآتش کباب را

5 ای پرده دار حال دلم بین و عرضه دار با شهریار قصه شهر خراب را

6 عاشق کشی ثواب بود در کتاب عشق آن شوخ هم ز دست نداد این ثواب را

7 گفتی مگر به صورت من عاشقی کمال صورت ندیده چون بنویسم جواب را