1 تا شفقی کرده ای رخ نمکین را گل عرق آلود شرم کرده جبین را

2 وحشت دلهای آرمیده عجب نیست غمزهٔ صید افکنت گشاده کمین را

1 وفاپیشگان، دوستداران خدا را بگویید آن یار دیر آشنا را

2 که بیگانگی تا کی و چند، ظالم؟ چه شد مهربانی، چه آمد وفا را؟

1 زین ششدرم چو بال فشانی دهد گشاد این هفت قله را، چو غباری دهم به باد

2 بر سدره روح قدسی من آشیان کند این دخمه را نهم به سر گور کیقباد