آوارهٔ عالم، نگهی، ساخته ما را از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1285

1 از فیض ریزش مژه، تر شد دماغ ما افتاد سایهٔ رگ ابری به باغ ما

2 خودکامیی ز تلخی دشنام داشتیم شیرین تبسّمی نمکی زد به داغ ما

1 ز عشق، شور جنون شد، یک از هزار مرا سواد سنبل خط، شد سیه بهار مرا

2 به وادیی زده عشق تو پنجه در خونم که شمع، دیدهٔ شیر است، بر مزار مرا

1 نی خامه دارد سر خوش نوایی کهن بلبل آهنگ دستان سرایی

2 بیا مطرب امشب، رَهِ تازه سرکن ملولیم از رندی و پارسایی