گفتی که کی آمد از حکیم نزاری قهستانی رباعی 47

1 یار باریک میان تا ز کنارم برخاست رستخیز از دل بی صبر و قرارم برخاست

2 چند گریم که ز طوفان دو چشمم هر دم موج خوناب دل از بحر کنارم برخاست

1 پاکا منّزها متعالی مهیمنا ای در درون جان و برون از صفات ما

2 از رحمت تو کم نشود گر به فضل خویش منت نهی و عفو کنی سیّئات ما

1 مگر حبیب کند چاره عن قریب مرا در این مرض چه مداوا کند طبیب مرا

2 حیات محض شود موت تلخ در حلقم ز نوش داروی لب گر کند نصیب مرا