گفتا که: بسینه ز منت کینه از آذر بیگدلی غزل 72

1 گفتا که: بسینه ز منت کینه نماند؟! گفتم که: نه، این سینه بآن سینه نماند!

2 بیش از همه شب، در شب آدینه کشم می؛ در میکده می تا شب آدینه نماند!

3 آیا بچه رو می نگری سوی من آن روز کز خجلت خط، در کفت آیینه نماند؟!

4 کی جان برم از میکده، گر رخت برم؟ کاش من مانم و این خرقه ی پشمینه نماند!

5 جز راز محبت، که شد آذر ز دلم فاش کس گنج ندیده است بگنجینه نماند!