1 دی کسی گفت که سعدی گهراندوز سخن قطعه‌ای گفته، که اندیشه بدان می‌نازد

2 گفتم این گوش بدان نغمه سزد گفت آری اینک از پرده عنان سوی تو می‌اندازد

3 سخن از عشق حرام است بر آن بیهده‌گو که چو ده بیت غرل گفت مدیح آغازد

4 حبذا همت سعدی و غزل گفتن او که ز معشوق به ممدوح نمی‌پردازد

5 گفتم این خود همه عیب است که در راه هنر هرکه این لاف زند اسب دوی می‌تازد

6 لوحش اله ز یک اندیشی عرفی کورا آنکه ممدوح بود، عشق بدو می‌بازد