شبنم که هوا ریخت به از امیرعلیشیر نوایی غزل 26

1 شبنم که هوا ریخت به گل‌ها و سمن‌ها شد آبله عارض اطفال چمن‌ها

2 گل‌های چمن گر نه شهیدان فراقند چون لاله چرا غرقه به خونند کفن‌ها؟

3 در تاب اگر نیست ازان جعد دل‌آویز در طره سنبل ز چه افتاده شکن‌ها

4 در فصل چنین باده و یاری به کف آور خوردن نتوان جام چو در میکده تنها

5 چون جانب آن بت نشتابم که زر ناب در گردن جان بهر کسش گشته رسن‌ها

6 در سر حقیقت به سخن راه نباشد جایی نرسد ار چه بسی رفت سخن‌ها

7 فانی بره فقر درا نکته مگر بیش گر مرد رهی بیش میار این همه فن‌ها