با وجود صد هنر، لافم ز شعر از سلیم تهرانی غزل 308

1 با وجود صد هنر، لافم ز شعر دلکش است خامه در دست هنرور، تیر روی ترکش است

2 روزی کس کی خورد هرگز کسی، زان چوب را آب نتواند فرو بردن که رزق آتش است

3 در چمن ترسم رود آخر به تاراج خزان آنچه اسباب تعلق غنچه را در مفرش است

4 نفس را تحریک نتوان کرد در لهو و لعب تازیانه آفتی باشد چو توسن سرکش است

5 قسمت ما نیست آبی در جهان، ورنه سلیم آنچه بسیار است در غمخانه ی ما، آتش است