دردا که غرور بود و بسیاری بود از عطار نیشابوری مختارنامه 32

1 ای شکر خوشه‌چین گفتارت سرو آزاد کرد رفتارت

2 بس که طوطی جان بزد پر و بال ز اشتیاق لب شکر بارت

1 در راه تو مردانند از خویش نهان مانده بی جسم و جهت گشته بی نام و نشان مانده

2 در قبهٔ متواری لایعرفهم غیری محبوب ازل بوده محجوب جهان مانده

1 ز خود بگذر که مائی عین مائی که از دیدار خود ما مینمائی

2 زخود بگذر جهان جان نظر کن از این گفتار کل خود را خبر کن

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند