منکر می خواره از حکیم نزاری قهستانی غزل 431

1 منکر می خواره از حد می برد پرده خلوت نشینان می درد

2 محتسب تشنیع های معتبر می زند با آن که خود هم می خورد

3 می فروشد جامه تقوا به می مردم آزاری به جان وا می خرد

4 خرمن اوقات غارت می کند دام تزویر و حیل می گسترد

5 این همه احداد بی توجیه نیست کز کنار او در میان می آورد

6 هم بدو عاید شود افعال او چون پس و پیش عدالت ننگرد

7 مردمی باید که در سر و علن چون نزاری خون خورد جان پرورد

8 مست باشد از سماوات العلا بر براق همت آسان بگذرد

9 مرغ جان بر سدره دارد آشیان کو به بال شوق جانان می پرد