1 منکر حق طبیعی آمد و بس آن خر بدگهر، سگ ناکس

2 دهر را کردگار می​خواند اثر از روزگار می​داند

3 نظرش تا به چرخ و انجم شد پیشتر زان نرفت از آن گم شد

4 دهر را نیز همچو ما می​دان روز و شب، ماه و سال سرگردان

5 شیب و بالا، هبوط و اوج و قران صفت مثل ماست در امکان

6 هرکه اندر صفت چو ما باشد حاش للّه که او خدا باشد

7 در «اناالدهر» سر مکنون است من بگویم تو خود بدان چون است

8 به هر آن سو که گردد آن گمراه گر بداند «فثّم وجه اللّه»

9 هرکه داند که این چنین باشد کفر او خود همه یقین باشد