دمی می رفتم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 195

1 بریز سایۀ زلف تو عقل گمراهست غلام روی تو چون آفتاب پنجاهست

2 مرا ز حسن تو تا دیده داد آگاهی ز خویشتن نیم آگه خدای آگاهست

1 اهل تو بازار گوهر بشکند زلف تو ناموس عنبر بشکند

2 درّ دندان تو خون صف برکشد شکّر اندر قلب لشکر بشکند

1 بی تو مرا زندگی بکار نیاید محنت هجر تو در شمار نیاید

2 در چمن وصل روی تو گل عیشم پی مدد خون دل ببار نیاید