1 دلا ز وقت بد خود جزع مکن ز نهار صبور باش چه دانی نکو شود ایدل

2 مجوی صحبت نادان از آن همی ترسم که همچو صحبت سنگ و سبو شود ایدل

3 بترک صحبت او گیر کز فضیحت او بسیط خاک پر از گفتگو شود ایدل

4 فروغ شهوت و سوزش مده بباد امل که آبروی تو چون آب جو شود ایدل

5 بگرم مهری دوران مباش غره ازانک که بیگناه ترا کینه جو شود ایدل

6 هنر طلب که هنرمند را سعادت و بخت بروزگار کهن ماه نو شود ایدل

7 هنر چو مشک بود مشک کی نهان ماند جهان ز نفحه او پر ز بو شود ایدل

8 کنون چو ابن یمین را هنر پناهی نیست که لطف بیند اگر سوی او شود ایدل

9 بکنج عافیت ارام یافت تا پایش مگر بگنج قناعت فرو شود ایدل