دلا تویی که به کار خودت گزیده از سلیم تهرانی غزل 1

1 دلا تویی که به کار خودت گزیده خدا برای عشق بتانت نیافریده خدا

2 ازین عزیزی خود را قیاس کن که جهان ترا فروخته چون یوسف و خریده خدا

3 وجود خاکی ما مهر سجده ملک است به حیرتم که درین مشت گل چه دیده خدا

4 به تنگنای حبابی محیط چون گنجد؟ به دل ز قدرت خویش است آرمیده خدا

5 هوای وصل بتان است عیب دل چو حباب براو ز لطف، ازآن پرده ای کشیده خدا

6 ز حرف وصل بتان آنچه گفته ایم به دل شنیده و ز کرم کرده ناشنیده خدا

7 چو گل، سلیم همه پرده گر شود، رسواست کسی که پرده ی ناموس او دریده خدا