1 دلا تو تا به غم عشق در جهان باشی میان خلق جهان بی سخن چو جان باشی

2 چو نرگسم شده بیمار تا به کی با ما چو سوسن ای بت مهروی ده زبان باشی

3 اگر ز نسل بنی آدمی بگو آخر چرا ز دیده ی ما چون پری نهان باشی

4 ز حد گذشت مرا شرح حال عشق ای دل قلم صفت تو ز غم چند سر دوان باشی

5 نگار خوش به سر ناز بالش امید به خواب خوش تو چرا سر بر آستان باشی

6 فراغتیست تو را از جهان بگو تا چند مدام بر سر بازار داستان باشی

7 هزار جان به فدایت کنم من از سر شوق میان باغ دل من تو چون روان باشی