1 دلا به کسب سعادت چرا شتاب نداری غم جوانی و پیری و به هیچ باب نداری

2 چه شد تو را که محبان تام وقت و تو تنها خیال رحلت از این منزل خراب نداری

3 متاع عمر عزیز تو صرف شد به بطالت به روزگار بجز میل خورد و خواب نداری

4 ز ارتکاب معاصی همیشه بی‌خود و مستی خبر ز دوزخ و هنگامه عذاب نداری

5 به خون بی‌گنهان بی‌حساب پنجه میالای عجب که واهمه از موقف حساب نداری

6 چگونه صبر کنی در جزا به آتش دوزخ در این جهان که دمی تاب آفتاب نداری

7 که داده است تو را در زمانه این همه جرات که می‌کنی گنه و خوف از عقاب نداری

8 برای زادره (صامت) ای سرشک شتابی بدا بحال تو ای دیده از چه آب نداری