1 دلا امید آن دارم که روی دلستان بینی برغم دشمنان خود را بکوی دوستان بینی

2 خوش الحان بلبل قدسی بعنف اندر قفس مانده قفس را بشکن ار خواهی که روی گلستان بینی

3 درین دوران بجز وصف سهی سروش ز کس مشنو که با کژ طبعی گردون بگیتی راستان بینی

4 بجانی گر دهد بوسی بخر ایدل اگر خواهی در این سودا بانبازی مرا همداستان بینی

5 حیات خود در آن دانم که بر خاک درت میرم که تا چون پا نهی بیرون سرم بر آستان بینی

6 ولی ابن یمین تا کی بود در بیت احزانت نیامد وقت آن کو را دمی در بوستان بینی

7 چه باشد بوستان من بکام دل رخت دیدن که بستان خوش آن باشد که در وی دلستان بینی