1 دلا چو شیوه ی رندی نمی رود از پیش بجوی گنج سلامت ز کُنج خانه ی خویش

2 چه شکوه ها که ندارم ز دست نوش لبان که نوش می ندهند و همی زنندم نیش

3 چو خار نیزه شد این دشمنان طعنه گذار چو گل دو رویه شد این دوستان دشمن کیش

4 به زیر خرقه چه زنّارها که پنهان است فغان ز شیوه ی این صوفیان نا درویش

5 جراحت دل ما گر نمی کنی مرهم روا مدار فشاندن نمک مرا بر ریش

6 طریق اگر به سیاهی است گر به آب حیات خیال زلف و لبت می روند پیشاپیش

7 تصوری که به وصل تو دارد ابن حسام برون نمی رودش زین دل محال اندیش