دلا بین ز توبه به کارم گره از جامی غزل 278

1 شاه چون دایه گرفت ابسال را شاه چون دایه گرفت ابسال را

2 آورد در دامن احسان خویش پرورد از رشحه پستان خویش

1 ای پر از آوازه کوس سخن شاهد جانهاست عروس سخن

2 طرفه عروسی که ز زیور تهی آید ازو دلبری و دل رهی

1 هر کجا از عشق جانی در هم است محنت اندر محنت و غم در غم است

2 خاصه عشقی کش ملامت یار شد گفت و گوی ناصحان بسیار شد