ای دل ز گرد کلفت عالم غمین از سلیم تهرانی غزل 710

1 ای دل ز گرد کلفت عالم غمین مباش چون آسمان وگرنه به روی زمین مباش

2 بگذار هرچه هست بجز ساغر شراب واقف ز جام باش و چو جم از نگین مباش

3 خواهی که ایمن از بد و نیک جهان شوی بی نیش و نوش چون مگس انگبین مباش

4 سرده سرشک، چند کشی خواری از جهان چون ابر این قدر نمد آبچین مباش

5 از من بگیر عبرت، اگر اهل روزگار صد آفرین کنند، سخن آفرین مباش

6 رسوای عالمی شدی از عشق گلرخان صدبار گفتمت که سلیم این چنین مباش