دل گرفتار است تا گردآور از جویای تبریزی غزل 309

1 دل گرفتار است تا گردآور سیم و زر است بلبل ما در قفس چون غنچه از بال و پر است

2 نالهٔ عاشق بقدر درد می بخشد اثر آه اگر بی لخت دل باشد خدنگ بی پر است

3 می همین دل مردگان را نیست اکسیر حیات رنگ رخسار ترا هم کیمیای احمر است

4 برق بیتابیم را کهسار غم جولانگر است دل تپیدن شهپر عنقای قاف دیگر است

5 حسن ذاتی را به آرایش نباشد احتیاج خال و خط طاووس رنگین بال و پر را زیور است

6 هست خوبان را دورنگی در خور حسن و جمال از گل رعنا بت زیبای من رعناتر است

7 قطرهٔ اشک ندامت راه چشم کم مبین شاهد اعمال را جویا گرامی گوهر است