1 ای دل چو شه ستوده آثار نماند وآن ماند کزو عدل نکوکار نماند
2 با نیکی و تنگدستی خود می ساز وانگار که آن فراخ گون بار نماند
1 اگر به صبر مرا با تو چاره باید کرد دلم صبورتر از سنگ خاره باید کرد
2 و گر ز جور کند جامه پاره مظلومی مرا ز جور تو صدجان نثاره باید کرد
1 شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم از طلعت فرخنده نوئین معظم
2 آن شیر که با پنجه وبازوی شکوهش چون پنجه بید آمد سرپنجه ضیغم
1 اقبال غلام بخت پیروز تو باد خور بنده روی عالم افروز تو باد
2 هر خیر و سعادت که دهد دست قدر ایثار و نثار عید و نوروز تو باد