دلی زینش مژه گر جراحتی از آشفتهٔ شیرازی غزل 464

1 دلی زینش مژه گر جراحتی دارد کجا جز آن لب پر نوش راحتی دارد

2 ببوسد آن لب نوش و بنالد این دلریش بنالد از نمک آن کاو جراحتی دارد

3 مگو که چون خم زلف تو شب بود تاری و یا که صبح چو رویت صباحتی دارد

4 زکبر بگذری و ننگری بدرویشان مگر غریب نوازی قباحتی دارد

5 شکر زلعل نمک خیز تو حلاوت یافت نمک زشکر آن لب ملاحتی دارد

6 زرنگ و بوی تو گل دم زد و قبیح بود به پیش چشم تو نرگس وقاحتی دارد

7 تو نور ایزد و زانوار تست کون و مکان کدام عنصر زین سان سماحتی دارد

8 از آن شکر دهن آشفته گوید این سخنان کجاست طوطی هندار فصاحتی دارد

9 مدیح خوان علی شد خموش و ناگویا ولیک گفت رهی خوش صراحتی دارد

10 سیاه نامه و جز حب تو عمل نبود چرا که نفس شریرم وقاحتی دارد

11 ولی نسوزدم آتش که دوستدار توام باو محب علی کی اباحتی دارد