دلدار چو دید خسته از اوحدالدین کرمانی رباعی 46

1 من خاک تو در چشم خرد می آرم عذرت نه یکی نه ده که صد می آرم

2 سر خواسته ای به دست کس نتوان داد می آیم و بر گردن خود می آرم

1 نیکی و بدی که در نهاد بشر است شادی و غمی که در قضا و قدر است

2 با چرخ مکن حواله کاندر ره دین چرخ از تو هزار بار سرگشته تر است

1 من خواهم راز آشکارا نکنم والبته هر آنچ هست پیدا نکنم

2 آن تو همان است که گویی که مکن چون مقدور است چون کنم تا نکنم