دلبرا با ما تو لطف از جهان ملک خاتون غزل 1376

1 دلبرا با ما تو لطف بی نهایت می کنی از درم بازآ اگر با ما عنایت می کنی

2 ای امید دوستان هجر تو ما را دشمنست دشمن ما را چرا آخر حمایت می کنی

3 دل ستانی غم دهی بر ما ستم داری روا بعد از آن از من به صد دستان شکایت می کنی

4 گفته ای کاو گفت ترک عشق ما، بالله که من بی خبر ز آنم بتا کز من روایت می کنی

5 ای دل سرگشته در هجران روی آن نگار جان ز غم دادی و پنداری کفایت می کنی

6 ای صبا جان جهان یک سر معطّر می شود چون ز زلف مشکبوی او حکایت می کنی