دلبرا با من جفا تا از جهان ملک خاتون غزل 1372

1 دلبرا با من جفا تا کی کنی بگذرد کار جهان تا هی کنی

2 گر بخوانی دفتر غمهای من نامه جور و جفا را طی کنی

3 ای دل سرگشته بر باد هواست هرچه از راه وفا با وی کنی

4 گر بود عیشم به خوبی چون بهار از بلاجویی بهارم دی کنی

5 من چو نی می نالم و تو چشم و گوش سوی عود و چنگ و نای و نی کنی

6 چون میسّر نیست امکان وصال آخر ای دل چندش اندر پی کنی

7 تا به کی از غمزه های نیم مست خون ما ریزی و میل می کنی