1 معشوقه به رنگ روزگارست با گردش روزگار یارست

2 برگشت چو روزگار و آن نیز نوعی ز جفای روزگارست

1 دست در وصل یار می‌نرسد جز غمم زان نگار می‌نرسد

2 عشق را گرچه آستانه بسیست هیچ در انتظار می‌نرسد

1 حبذا بخت مساعد که سوی حضرت شاه مردمی کرد و رهم داد پس از چندین گاه

2 بعد ما کز سر حسرت همه روز افکندی سخن رفتن و نارفتن من در افواه