دی می‌شد و از شکوفه از انوری ابیوردی رباعی 32

1 دل بی‌تو به صدهزار زاریست جان در کف صدهزار خواریست

2 در عشق تو ز اشک دیده دل را الحق ز هزار گونه یاریست

1 جمالت بر سر خوبی کلاهست بنامیزد نه رویست آن که ماهست

2 تویی کز زلف و رخ در عالم حسن ترا هم نیم شب هم چاشتگاهست

1 کارم ز غمت به جان رسیدست فریاد بر آسمان رسیدست

2 نتوان گلهٔ تو کرد اگرچه از دل به سر زبان رسیدست