دی شاه بتان با رخ رنگین می از مجد همگر رباعی 243

1 خورشید رخت چون ز سر کوی برآید فریاد زن و مرد زهر سوی برآید

2 مه کاسته زانروی برآید که به خوبی هر شب نتواند که چو آن روی برآید

1 جهان مسخر حکم خدایگانی باد هزار سالت درملک زندگانی باد

2 چو آسمانت بر اجرام کامکاری هست چو اخترانت در ایام کامرانی باد

1 اگر به صبر مرا با تو چاره باید کرد دلم صبورتر از سنگ خاره باید کرد

2 و گر ز جور کند جامه پاره مظلومی مرا ز جور تو صدجان نثاره باید کرد