دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت از مجد همگر رباعی 243

1 شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم از طلعت فرخنده نوئین معظم

2 آن شیر که با پنجه وبازوی شکوهش چون پنجه بید آمد سرپنجه ضیغم

1 دلبرا دوش در آن عیش منت یاد نبود که دل بنده ز بند غمت آزاد نبود

2 اگر از صحبت من یاد نیاوردی هیچ آخر ای سنگدل از عهد منت یاد نبود

1 غم از دلم به جدائی جدا نمی گردد دلم ز بند ملامت رها نمی گردد

2 دل مرا ز غم عشق سرزنش مکنید که دل به سرزنش از عشق وا نمی گردد