1 از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد وز دیدهٔ من خون جگر می‌ریزد

2 بی‌روی تو از هر مژه‌ام در گلشن دامن‌دامن لاله تر می‌ریزد

1 دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا در ملک وجود پادشاه است مرا

2 از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم ممنون دلم خدا گواه است مرا

1 طفلی بودم غنوده بر بستر ناز برخاست ز دور نغمه های دمساز

2 تا گوش نهادم نه صدا بود و نه ساز ای شور جوانی! تو کجا رفتی باز