1 تا گشت عدل و رای تو معمار روزگار در هم شکسته شد در و دیوار روزگار

2 از سیل بیخ و بُن کن ظلمت نمانده است آسودگی به سایهٔ دیوار روزگار

1 زان لب شکّرفشان شوری به جان داریم ما یک نیستان ناله در هر استخوان داریم ما

2 در بغل چون صبح، چاک بی رفویی بیش نیست گر لباس هستی دامن فشان داریم ما

1 گذشته است ز گردون لوای رفعت ما گرفته روی زمین، آفتاب شهرت ما

2 شکسته رنگی تن، کرده بر جهان روشن که خاک زر شود از کیمیای صحبت ما