مولود عزیز، قرّهٔ العین کمال از حزین لاهیجی قطعه 966

1 از فیض ریزش مژه، تر شد دماغ ما افتاد سایهٔ رگ ابری به باغ ما

2 خودکامیی ز تلخی دشنام داشتیم شیرین تبسّمی نمکی زد به داغ ما

1 نوشیده چمن دردی جام طربش را با دامن گل پاک نموده ست، لبش را

2 خوش کرده ام ای دیده به پیوند دل خویش از سلسله ها، طرّه ٔ عالی نسبش را

1 نبندی دل ای بخرد هوشیار به جادوی نیرنگی روزگار

2 فریبنده دیوی ست زرّین پرند سیه دل نگاریست سیمین عذار