دی پیر مغان، آتش صحبت افروخت از شیخ بهایی رباعی 7

1 دلم از قال و قیل گشته ملول ای خوشا خرقه و خوشا کشکول

2 لوحش الله، ز سینه‌جوشی‌ها یاد ایام خرقه‌پوشی‌ها

1 اگر مرد عشقی کم خویش گیر و گرنه ره عافیت پیش گیر

2 مترس از محبت که خاکت کند که باقی شوی گر هلاکت کند

1 ساز بر خود حرام، آسایش که فراغت طریق مردی نیست

2 پا بفرسای در ره طلبش پا همین بهر هرزه گردی نیست

1 رئیس دهی با پسر در رهی گذشتند بر قلب شاهنشهی

2 پسر چاوشان دید و تیغ و تبر قباهای اطلس، کمرهای زر

1 از دام دفینه، خوب جستیم آخر بر دامن فقر خود نشستیم آخر

2 مردانه گذشتیم، زآداب و رسوم این کنده ز پای خود شکستیم آخر