روز و شب من به گفتگوی از هلالی جغتایی رباعی 11

1 هست آرزوی کشتن آن تند خو مرا گر او نکشت، می کشد این آرزو مرا

2 جان من از جدایی آن مه بلب رسید ای وای! گر فلک نرساند باو مرا

1 گفتگوی عقل در خاطر فرو ناید مرا بنده سلطان عشقم، تا چه فرماید مرا؟

2 بسکه کردم گریه پیش مردم و سودی نداشت بعد ازین بر گریه خود خنده میآید مرا

1 ز باغ عمر عجب سرو قامتی برخاست بگو که: در همه عالم قیامتی برخاست

2 سمند عشق بهر منزلی، که جولان کرد غبار فتنه ز گرد ملامتی برخاست