سحرگاهان که شبنم بر گل افتد از فایز بیتی‌ 122

1 دل و شوق و خیال و مهر هر چار کشانندم همی تا منزل یار

2 تو را این چار فایز دشمنانند از این خصمان به مردی خود نگه دار

1 اگر در عهد، ابروت منکر ماست ولی تصدیق تو چشمان شهلاست

2 لب و دندان و زلف و خال فایز! مرا زین چار شاهد قطع دعواست

1 ز آب و آتش و از خاک و از باد خدا رخسار خوبان را صفا داد

2 چو چشم ما نظر بگشاد، فایز غضو ابصارکم را کرد ارشاد