سحر از شوق جانان مست و مدهوش از فایز بیتی‌ 252

1 شب آمد تا شب وصلم دهد یاد دهد خاک وجودم جمله بر باد

2 یقین می‌سوخت فایز ز آتش دل نمی‌کردش گر آب دیده امداد

1 برو قاصد که در رفتن ثوابست به تعجیلی برو حالم خرابست

2 به تعجیلی برو در پیش دلبر بگو فایز دمادم در عذابست

1 به دست آن بت طاووس زیبا میان عاشقان شد فتنه برپا

2 دل فایز همیشه در هراس است که ما کشته شویم و یار رسوا