درویش کسی بود که از باباافضل کاشانی رباعی 79

1 هر کار که هست در جهان، پیشهٔ ماست هر شیر دلی که هست، در بیشهٔ ماست

2 از ما مگذر که چون ببینی به یقین زان خرم و خوب تر در اندیشهٔ ماست

1 هر گه که دلم با غمت انباز شود صد در ز طرب بر رخ من باز شود

2 به زان نبود که جان فدای تو کنم تیهو چو فدای باز شود باز شود

1 گر مغز همه بینی و گر پوست همه هان تا نکنی کج نظری، کوست همه

2 تو دیده نداری که درو در نگری ورنه ز سرت تا به قدم اوست همه