دانا ز می و مغانه می نگریزد از عبید زاکانی رباعی 30

1 زلفت به پریشانی دل برد به پیشانی دل برد به پیشانی زلف به پریشانی

2 گر زلف بیفشانی صد جانش فرو ریزد صد جانش فرو ریزد گر زلف بیفشانی

1 منم اسیر و پریشان ز یار خود محروم غریب شهر کسان و ز دیار خود محروم

2 به درد و رنج فرومانده و ز دوا نومید نشسته در غم و از غمگسار خود محروم

1 دولت قرین دولت صاحبقران ماست دنیا به کام پادشه کامران ماست

2 سلطان اویس آنکه صفات جلال او بیرون ز حد وهم و خیال و گمان ماست