دخیلا شانه بر زلفت میاویز از فایز بیتی‌ 246

1 بتم سرپنجه با لوح و قلم زد زمین و آسمان از نو به هم زد

2 پس پرده در آمد یار فایز چو خورشیدی که از مشرق علم زد

1 خیال کشتن من داشت جانان کدامین سنگدل کردش پشیمان

2 ندانست عید فایز آن زمانست که گردد در منای دوست قربان

1 نه هر ویروانه دل ماوای عشقست نه هر سینه که بینی جای عشقست

2 دلی همچون دل فایز بباید که او اندر خور سودای عشقست