ز آوردن خلق سوی از ابن یمین فریومدی رباعی 338

1 ایصاحبی که همت بی منتهای تو آئین جود می ندهد یکزمان ز دست

2 بگشاد کار خلق جهان کلک لاغرت ز آندم که بر مصالح خلقان میان ببست

1 هر تن که خدای را بجانی ارزد باید که ترا نیز بنانی ارزد

2 از لطف تو گر غمزده ئی شاد شود نزد خرد این ملک جهانی ارزد

1 ای ترک پریچهره از آن جام شبانه در ده بصبوحی می گلرنگ مغانه

2 گفنی که بده جان ز پی بوسه و بستان بستان و بده تا کی از این عذر و بهانه