غرور ناز با کوه تحمّل برنمی‌آید از حزین لاهیجی غزل 356

1 غرور ناز با کوه تحمّل برنمی‌آید به خودداری من سیل تغافل برنمی‌آید

2 نه آن مرغ است دل، کآسان گذارد آشیان خود به افسون از خم آشفته کاکل برنمی‌آید

3 بود هرچند گوش نغمه‌سنجانِ چمن سنگین صفیر زاغ با گلبانگ بلبل برنمی‌آید

4 به صحرا گر نمایی چهره، رو پنهان کند لاله به گلشن گر گشایی زلف، سنبل برنمی‌آید

5 نمی‌گردد به مستی آشنا چون پاس مستوری تغافل‌پیشهٔ من، با تجمّل برنمی‌آید

6 قد خم دیده‌ام، پر دیده طوفان حوادث را کند هرقدر طغیان، سیل با پل برنمی‌آید

7 حزین از خامه‌ات گل کرده سامان سیه‌بختی ز خجلت بلبل مخمور آمل برنمی‌آید