ناز گلبرگ رخت سنبل تر می‌ریزد از کمال خجندی غزل 365

1 ناز گلبرگ رخت سنبل تر می‌ریزد لالهٔ سوخته‌دل خون جگر می‌ریزد

2 هرشب از شرم گلستان جمالت صنما آب از چهره خورشید و قمر می‌ریزد

3 زلف تست آنکه پریشان شود از باد صبا یا مگر گرد شب از روی سحر می‌ریزد

4 روشن است این جهان کاینهٔ بدر منیر هر شب از حسرت روی تو به سر می‌ریزد

5 مردم چشم کمال ارچه ندارد زر و سیم در قدم‌های خیال تو گهر می‌ریزد