کس نخل ناز چون قدت از امیرعلیشیر نوایی غزل 170

1 کس نخل ناز چون قدت ای سیمبر ندید چون لعل می پرست تو گلبرگ تر ندید

2 جان از لب تو راند سخن لیک ازان دهن ظاهر نکرد هیچ تکلم مگر ندید

3 با حسن و دلبری چو تو فرزند نازنین مادر به مهد ناز ترا و پدر ندید

4 بس کن خدای را تو مؤذن فغان خویش کس شام نامرادی ما را سحر ندید

5 ور حسن حالتیست کزان نطق عاجز است کانرا بغیر مردم صاحب نظر ندید

6 ساقی خمار می کشد جام می بیار چون کس خلاص بی می ازین درد سر ندید

7 فانی طریق رندی ما را مدار عیب زاهد که کس بما به جز این خود هنر ندید