ناز از اندازه بیرون از انوری ابیوردی غزل 312

1 ناز از اندازه بیرون می‌کنی وز جگر خوردن دلم خون می‌کنی

2 هرچه من از سرکشی کم می‌کنم در کله‌داری تو افزون می‌کنی

3 ماه رخسارت نه بس در میغ هجر نیز با این جور گردون می‌کنی

4 چون به یک نوع از جفا تن دردهیم تازه صد نوع دگرگون می‌کنی

5 اینت دستی کاندرین بازی تراست نیک خار از پای بیرون می‌کنی

6 هر زمان گویی که من نیک آورم این سخن باری بگو چون می‌کنی

7 در حساب انوری هرگز نبود کز تو این آید که اکنون می‌کنی