هنگامه ی ناز، تا بکی ساز از آذر بیگدلی رباعی 185

1 قاصدا، نامه‌ای از کوی فلانی به من آر یعنی از یار من آن نامه که دانی به من آر

2 نامهٔ من ببر، اما به رقیبان منمای؛ گر توانی بدهش، ور نتوانی به من آر!

1 یارم ز وفا چو دست گیرد از دست من آنچه هست گیرد

2 صیاد کسی است کو تواند صیدی که ز دام جست گیرد

1 اگر نه احتراز از شادی اغیار می‌کردم به هرکس می‌رسیدم، شکوه‌ای از یار می‌کردم

2 ز من، بی‌رحمی‌ات کس نشنود؛ چون پیش ازین مردم تو را بی‌رحم می‌گفتند و، من انکار می‌کردم!