بپوشان روی خویش از امیرعلیشیر نوایی غزل 251

1 گل رویت که ظاهر گشته رنگ یاسمین او را چه باشد کز می گلرنگ سازی آتشین او را

2 نمی دانم ز می شد سرخ چون نافرت یا خود لباس آل پوشاندی بقتل لعل دین او را

1 در چمن گل را نظاره کردم از روی حبیب تازه شد جانم کزو آمد به من بوی حبیب

2 گل به رویش اندکی مانند شد در رنگ و بوی جا که بر فرقش دهم هست آن هم از روی حبیب

1 من درد زهر هجران درمی‌کشم به یادت تو صاف عیش در کش کاب حیات بادت

2 ما از خمار مردیم در کنج نامرادی ساغر تهی مبادت از باده مرادت