میپزد باز سرم بیهده سودای از عبید زاکانی غزل 67

1 میپزد باز سرم بیهده سودای دگر میکند خاطر شوریده تمنای دگر

2 هوس سروقدی گرد دلم میگردد که ندارد به جهان همسر و همتای دگر

3 دوش در کوی خودم نعره زنان دیده ز دور گشته رسوای جهان با دو سه شیدای دگر

4 گفت کاین شیفته را باز چه حال افتاد است نیست جز مسکنت و عجز مداوای دگر

5 چاره صبر است ز سعدی بشنو پند عبید «سعدی امروز تحمل کن و فردای دگر»