پیوسته ز من کشیده از ابوسعید ابوالخیر رباعی 72

1 در عالم اگر فلک اگر ماه و خورست از بادهٔ مستی تو پیمانه خورست

2 فارغ زجهانی و جهان غیر تو نیست بیرون زمکانی و مکان از تو پرست

1 مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت دیوانهٔ عشق تو سر از پا نشناخت

2 هر کس بتو ره یافت ز خود گم گردید آنکس که ترا شناخت خود را نشناخت

1 بر شکل بتان رهزن عشاق حقست لا بل که عیان در همه آفاق حقست

2 چیزیکه بود ز روی تقلید جهان والله که همان بوجه اطلاق حقست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما